Pilin kadar varsın

Benim için yaşamak ikiyüzlülüktür
Sırf birileri üzülmesin diye mutlu olmaktır
Ki böyleyim de zaten, hiçbir şey umurumda
Maskesiz gezmiyorum
Gülüşlerim sahte
Bunu çok iyi biliyorum
Herkesi inandırabilsem de
Kendimi inandıramıyorum
Mutlu taklidi yap
Taklit yaptığını unut ve mutlu kal
Ben gerçekte, doğal bir biçimde
Nasıl, hangi tonda güldüğümü bile hatırlamıyorum
Tüm jestlerim ve mimiklerim düşünülmüş
Tarafımca tekrar yaratılmış
Kendimi bulamıyorum
Kendi içinde kayıp bir insanım
Kendime ışık tutamıyorum
Yaşamak ikiyüzlülüktür
Yaşamak istemiyorum, ölmeyi de istemiyorum
Ölmeyi beceremiyorum zaten
"becerirsin" diyor ve devam ediyor "gerçekten istersen"
Beceririm biliyorum, yaşamak eziyet gibi geliyor
Ama ben bu oyunu bırakmak istemiyorum
Hayat her ne kadar zalim olursa olsun
Dünya ne kadar kötü olursa olsun
Arada bi, unutuyorum hepsini
Hayal dünyamda kalıyorum, hani kendi kurduğum gerçeklikte
Ve her şey çok güzel geliyor
Bu yüzden ölmek istemiyorum
Ve bu yüzden yaşamak istemiyorum
Çünkü öldürüyorsunuz kurduğum gerçekliği
Üstüne basıp geçiyorsunuz hayallerimizin
Hayaller, hepimizin

Zaman sonra fark ettim ki, ben artık ben değilim
Benden hariç her şey ve herkesim
Bir şeylerden keyif alıyormuş numarası yapan birisiyim
Almıyorum keyif falan, boş
Sırf biri benim için çabaladı diye, üzülmesin diye gülüyorum
Bu ikiyüzlülük
Aksi halde benimle yaşaması çok zor olurdu
Hem kötü olur o içimde ki karamsar canavarı ortaya çıkartmak
Her yüze somurtkan bakmak, ben olmak
Mesela kendi başıma kalınca gülmüyorum
Kendimi kandırmayı beceremiyorum
Ama bir şeyler izlerken heyecanlanmaya başladım
Numara yaptığımı unutmaya başladım sanırım
Taklitlerden doğan duygulara sahip olacağım
Eminim yine hastalanırım, özünde sahte bir çok şey
Çelişkilerle dolu olacak, yapay olacak, sahte olacak
Her ne kadar süslü de olsa, gizli olan ortaya çıkar
Yalan olacak
Olsun, birileri mutlu olabiliyorken olsunlar
Ben mutlu edebiliyorsam onların karıdır
Kimseyi üzmeye gerek yok
Belki de duyarlılıktı beni yaşatan
Bilmiyorum, sizi yaşatan bi şey olsun
Biliyorum çok zor geliyor yaşamak
"Kim için yaşıyorum?" sorusuna cevap verince
"Kim için yaşayacağım?" sorusu ortaya çıkıyor
Böyle olmayın siz, kendiniz için yaşayın
Hiçbir robot pilinin bittiğini fark etmez
Etse de acı çekmez…
Pilin kadar varsın

Seni Hala Seviyorum

Sana çok şiir yazıyorum
Sen gittin ben yazıyorum
Sıkıntı değil
Seni çok özlüyorum
Yazıyorum ama sen gör diye değil
Hani bir gün olur da çıkarsam karşına
Hiçbir şey söylemeyeceğim sana
Bu şiirden sonra
Sana çok kızıyorum
İçtenlikle kızıyorum
Sebebini söylemeyeceğim
Bedava verdiğim değerin kıymeti bilinmedi
Bunun da bilinmez
Bil diye de demiyorum
Söyleyince anlamı kalmıyor
Neyse
Ben hala seni seviyorum
Bak içimde hiçbir his yok, hiçbir şey hissetmiyorum
Ama bir sen varsın içimde
Gülümsedim şimdi
Küçüksün içimde
Sarı kakülün gözlerinin önüne düşüyor
Yeşilinde kayboluyorum
Bir sen varsın içimde
Seni hala seviyorum
Ama beni hayatından çıkardın
Hani diyorsun ya "ben salağım"
Son derece katılıyorum sana
Bir kahkaha
Ve tekrar katılıyorum
Senden bir ricam olacak
Ben hala sana değer veriyorum
Lütfen sende kendine değer ver
Lütfen benim sevdiğim kişiye sahip çık
Lütfen gidip ağlama
İnsanlara dikkat et
Farkında mısın bilmiyorum, herkesin gözü senin üzerinde
Ben senden şanslıyım
Güzel değilim ya, bu bir şans bence
Kimse beni güzelliğim için sevmeyecek
Daha derin bir şey olacak ortada
Daha anlamlı, daha gerçek, dayanağı daha güçlü bir şey
Ve ben düşünmeyeceğim, beni ne için seviyor diye
Görüntü gelip geçici diyeceğim, klasik olacak
Mesela karakterimi sevecek birisi
Birisi sarhoşluğumu sevecek, eğlencemi sevecek
Kafa yapımı sevecek, senin deyişinle "eserlerimi" sevecek
Sevebilirler, bende senin gibiyim, kimseyi istemiyorum hayatımda
Çünkü zaten biri var hayatımda
Sen hiçbir zaman, ne yapsan da, ne etsen de
Bizim hayalimizi gerçekten çirkinleştiremedin
Biz hep güzeldik
Hep güzel kalacağız
Bizim gücümüz yetmez ki bizi çirkinleştirmeye
Sana kızgınım
Çünkü senin yanında olmama izin vermiyorsun
Sana kızgınım, başka sebeplerim de var, arada bi' düşün
Kimsenin canını sıkmasına izin verme
Kimse üzemesin seni
Kimseye o narin, iyi kalbi gösterme
Bırak kötü davran insanlara, bak şu çağa
Herkes çıkarı peşinde, kimse seni sen olduğun için sevmiyor
Örnek vermeme gerek yok bence
Veredebilirim
Ama gerek yok
Kimse senin bir damla gözünün yaşını akıtamasın
Bu sana benim görevim
Pınarlarıma sahip çıkasın
Gözünde durduğun adama dikkat et
Bu da sana bir görevim
İyi seç, ben artık aşka inanmıyorum
Seçime inanıyorum, iyi seç
Sana el kaldırmasın…
Benim sarhoşken bir hata edip kızgınlıkla baktığım yüze
Hiçbir zaman mutsuz bakamasın
Onu da mutlu et
Korkma
İyi biri çıkacak karşına
Ama dikkat et
Seç!

Gölgem

Hüzünlü dostum

Sen bana mutluluğu tekrar hissettirdin

Ve ben bunu varlığına borçluyum

Belki de patilerine borçluyumdur

Belki de hiç sahip olamadığım gülüşüne

Yine felsefe yapmak istemiyorum, gölgem

Her adını söyleyişimde biraz daha ben oluyorum

Gölgem

Duydum ki anneni kaybetmişsin

Biraz eksikmişsin

Süt veremem sana küçük dostum

Ben de birini kaybettim

Ve her gün kendimden geçiyorum

Küçük dostum

Gölgem

Ama arkadaşın olabilirim

Sana güzel şarkılar söyleyebilirim

Hastalanma diye endişelenebilirim

Seni yanıma alıp dünyayı gezebilirim

Küçük dostum

Seni bir aydan uzun süre önce aramaya koyuldum

Ama öyle güzel misafirsin ki bana

Sen beni buldun

Küçük dostum

Hüzünlü küçük dostum

Gölgem

Kapşonumu battaniye yaptım sana

Kitap okuyacağım sana

Patilerinle resim çizeceğiz

Üç gözlü kedim olacaksın

Küçük dostum

Kalbimi göreceksin, beni anlayacaksın

Üçüncü gözüm olacaksın

Gölgem

Gölgelerin gözü yoktur gölgem

Gölgeler gözdür

Gölgem

Hüzünlü dostum

Küçük gölgem

Gözlerini kapatmışsın

Kafa hareketlerinden nefes aldığını görebiliyorum

İyi uykular

Tatlı rüyalar

Tanıştığıma memnun oldum

Yarın da tanışalım

Görüşürüz

Gölgem

Bir hataydı

Belki de bir hataydı yirmi bir yıla

Yirmi birinci yüz yılı sığdırmak

Belki de hataydı "seni seviyorum"a

"Yüz yıl oldu seni görmeyeli"yi eklemek



Kimine göre aptal bir çocuğum

Kimi der ergenlikten çıkamadım

Kimine göre yürüyen bir ceset

Kimi der bi türlü kendim olamadım

Kimine göre yirmi bir yıllık çınar

Kimi der bu çocukta bi şeyler var

Kimine göre iki yüzlü bir adam

Kimi der "değişime açık olmak" güzel



Belki de bir hataydı

Yirmi birinci asırda

Yirmi bir yaşında olmak

Belki de bir hataydı şu yanlış çağda

Güzele güzel demek, aşık olmak

Kesinlikle bir hataydı

Kula kul olmak!



Kimine göre dün vardım yarın yokum

Kimi der her şeye vardır çözüm

Kimine göre hayat çok kolay, lokum

Kimi der ben bu oyunu bozarım, yokum

Kimine göre içmeden de sarhoşum

Kimi der yirmi bir yıl ve bom boşum

Kimine göre boş işlerle doluyum

Kimi der "bu yolun yolcusuyum"



Belki de bir hataydı var olmak

Seçim değil ama seçim olmuş yok olmak

Belki de bir hataydı insan olmak

O, bu, değil ama moda olmuş şeytan olmak

Belki de bir hataydı ona bakmak

Gözlerinde öleceğim sanmak

Yaşamak

Leğen

Leğende yıkandığım zamanları hatırlıyorum...

Ne güzeldi.

Sobada ısınmış su, kaynar olurdu.

Leğen maviydi, salonun ortasında dururdu.

Dalin kokmadım hiç, sabun gözümde kururdu.

Isınamadım sensiz ben, göz yaşlarım kururdu.

Su tenimde soğurdu.

Tırnaklarımı keserdi annem.

Kese yapardı bana.

Parmaklarımın ucu kan olurdu.

Tenimden siyah kir çıkardı.

Derim soyulurdu.

Ne de güzeldi o su.

Tenim de soğurdu.

Ne de güzeldi sabun kokusu.

Köpük gözümü vururdu.

Gözümü bulurdu.

Sıcak olurdu su, tenim de soğurdu.

Kaynar diye ağlardım, gözümün yaşı bağrımı yakardı.

Tırnak makası dururdu.

Onu beklerdim, gölgesi kocaman olurdu.

Parmaklarımı keserdi, canım yanardı.

Dünya dururdu.

Dışarıda yağmur yağardı.

Yağmur bitince annem yağmur kesildi derdi.

Sular giderdi, sular kesildi derdi.

Elektrik giderdi, elektrik kesilirdi.

Kocaman bir bıçak dünyanın ortasında dururdu.

Elektriği keserdi.

Gökyüzünde dururdu.

Yağmuru keserdi.

Suyu keserdi.

Sular dururdu.

Ne de yağmurlar yağardı, seller kudururdu.

Selde kaybolmuştu terliğim.

Eşi çöpü bulurdu.

Bulut olurdu gözlerim.

Yer yüzü olurdu o eski halı.

Duvarda dururdu gece lambası.

Gece lambası olurdum.

Uyurdum.

Tırnak makası kanımı akıtırdı.

Annem kese yapardı.

Lifimiz yoktu.

Ama sabun gözümde dururdu.

Sabundu.

En güzel koku sabundu.

Çocuktum.

Annem günde 2 kere yıkamıştı beni.

Balkonumun karşısındaki araziye ateş atmışlardı.

İs olurdu üstüm, annem sinirden kudururdu.

Anneme bağırırdım.

"Anne!" derdim balkonda dururdu.

"Reçelli ekmek at!" diye bağırırdım.

O ekmek nerede şimdi.

Şimdi olsa karnımı doyurmazdı belki.

Belki gözümü doyururdu.

Güneş gökte dururdu.

İnşaatta amcalar küfür eder dururdu.

İlk helikopter gördüğüm günü hatırlıyorum.

Helikopter kocamandı.

Kepçeleri izlerdik.

Üstüm batardı, annem vururdu.

Terlik fırlatırdı, ona sarılırdım.

Terlik dudağımı kanatırdı.

Dudağım annemin olurdu.

Öperdi geçerdi.

Şimdi kalbime hançerler yiyorum.

Öpülecek gibi değil.

Ölümün önüne eğil.

Her rüyada ölürdüm.

Yaşarken değil.

İsmail Abi Gibiydim

Aşka gözü kapalı sarılırken vurulmuşsun
Gözünü açmaya kalkma, ceket yok soyulmuşsun
Acılı bir müjdem var sana balık gözlü dostum
Artık sömürülecek duygularından mahrumsun

İsmail abi gibiydim
Gönlünden çıkanı duyamazken kimse
Ben pullu ceketle sevdim
Her seven giymişti dikenli elbise
Gelirsin diye bekledim
Sende herkes gibi giderken gülümse
Gönlüme yaptım bi devrim
Paslansa da durmam olmuş beynim şase

Ağzından çıkanla kulağının duyduğunun tuttuğunun aynı yerde kesişmesine rağmen

Neamiş?

Aşık sensin be!
Pis aşık!
Bi de aşık diyor utanmadan…

https://youtu.be/q2QVPxBghGY

Hiç, mi?

Hiç mi vicdana gelmedi?

Tabi ki kaçar insan günahlarından

Hepsinden değil en ağır olanlarından

İki yüzlü insan! İki yüzlü, günah seçiyor

Herkesin ahına bedel biçiyor!

Hiç mi insafı kalmadı?

Tabi ki aynaya bakar insan bırak suratlardan

Hepsinden değil, kaçar en güzel bakanlardan

Gözünüzü kaçırmayın yüzünden ihanet akanlardan

İki yüzlü insan! İki yüzlü, dalga geçiyor

Herkesin gülüşüne değer biçiyor!

Hiç mi vicdana gelmedi?

O eli yüreğine hiç mi gitmedi?

Alçak olan insan, kendini bilmeli

Dün iyi olmayan yarınını düşünmeli

İki yüzlü insan! İki yüzlü, kendinden geçiyor

Herkesin gözleri seni seçiyor!

Bak Kuzum

Bak kuzum
Kimse hissettiklerini hissetmeyecek
Senin canın tatlı
Kimsenin canı senin ki gibi yanmayacak
Kimse canının yandığını hatırlamayacak
Bak kuzum
Kimsenin hatırasında gülüşlerin kalmayacak
Sen insansın, yerini başkası dolduracak
Pardon başkaları dolduracak
Senden bir tane var ama binlerce olacak
O güzel kuş daldan dala konacak
Kimsenin acısını kimse anlamadığı gibi
Sağ kulağının acısını sol kulağın bilmeyecek
Yarana konan kuş özür dilese de canı yanmayacak
Birileri gözlerinde yıldızları taşısa da
Olmayacak…

Sen farklı bir alemdesin, farklı bir gezegendesin
Ne arıyorsun herkes kendine bir dünya kurmuşken
Herkes ayrı kafada, ayrı bi bunalım, duyulmuyor sesin
Ne istiyorsun sen kendinden, ne istiyorsun ömründen?

Bak kuzum
Sen insansın
Ve sen de bu yükü kaldıramazsın
Kimseyi böyle sevme
Derdini kimseye anlatamazsın
Sevgiyi azaba dönüştürme
Fazla büyütme
Yalnız kalırsın
Çok bir şey bekleme
Farklı bir dünyasın
Kim seni anlasın?
Kim yarana yansın?

Ölmüyor içimde ki o çocuk

Öyle bir ihtilaf sardı ki varlığımı

Hiç böyle şaşırmamıştım zihnime

Meğerse kalbime dokunanmış zihnim

Alışamıyorum bu yeni, saf, salak bedene

Bir karmaşa içerisinde yüzmekteyim

Anlaşılmam mümkün değil, çelişkideyim

Hislerimi nasıl tarif edeyim, nasıl becereyim

Bilmiyorum, kıskanıyorum inananları

Kıskanıyorum toz pembe masallara kananları

Özlüyorum eski halimi, acı çekse de yaşayan beni

Acı denizinde yüzmek benim işim olmuştu

Oradan istifa edince hissizlik boşluğu diye bir şey oluştu

Kafamda ki tilkiler kalbimi unuttu

Ejderhalarla birlikte zihnimi esir tuttu

Nasıl anlatabilirim ki kendimi, eminken anlaşılmamaktan

Niye yazıyorum ki bu tonla heceyi

İşim ne, bıktım gerçeklerden saklanmaktan

Apaçık oluyorum kendime, "sevmiyorsun onu" desem de

Bir illüzyon vuruyor alnımdan, sancıyla kalbimde

Bir isim gitmiyor aklımdan, iki hece dilimde

Ben bıraksam da onu, bırakmıyor geçmişim, peşimde

İşte öyle bir ihtilaf sardı varlığımı

Doğruyu bilmekti yegane niyetim

Doğruyu bilince benden bana ben kaldı mı?

Doğru dediğim şeyle varlığımı yeni bir illüzyon sardı mı?

Nereden baksan cinayet, tek eksik ceset

Ben şuursuzca, ruhsuzca satırları yazarken

Sen okuyucu, nasıl beceriyorsun hissetmeyi

Benim duygularım yok içimde diyorum

Sen duygulanıp, "çok duygusalsın, boş ver" diyorsun

Bilmiyorum, basit işte

Duyguları zihnimle taklit ediyorum

Ölmüyor içimde ki o çocuk

Sadece ruhumu terk ediyorum



Evet bir yanım ilaçlı, ne diyeceğini şaşırmış

Aklımda ki ejderhalar tilkileri kaçırmış

Diğer yanım hasta, aklı fikri yasta

Duyguyu bıraktım ben, iki arka sokakta

Evet bir yanım ayık geziyor, her adımda düşüyor

Eksik tilkiler fazla ejderler, beni benden ediyor

Öyle bir ihtilaf sardı ki varlığımı

Kör oluyorum ufukta

Öyle bir şey ki bu, umutsuz kalıyorum soğukta

Ama beceremiyorum, ölmüyor içimde ki o çocuk!



Bir algı oyunu bu yaşam dedikleri

Boşa gidiyor her gün ektikleri…

Bu ağrı

Hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor

Kalbimde ki bu ağrı

Ağır geliyor

Bi de hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor

O sevgiliye bu çağrı

Çağır, san ki geliyor

Hiç susmayacakmış gibi geliyor

Aklımda ki bu sesler

Gibi geldiği kadar da gitmiyor hiçbir şey

Hiçbir şeyden kalıyor biraz bana

Hiçbir şey gelmiyor

Hiç dinmeyecekmiş gibi geliyor

Bu susuzluk bu sancı

Hiç sönmeyecekmiş gibi geliyor

Bu alev, doldur hancı!

Doldur ki hararetimiz alsın

Her yudumda ruhumuz daralsın

Gibi geldiği kadar da gitmiyor hiçbir şey

Hiçbir şeyden kalıyorum kendime

Hiçbir şey olamıyorum

Her şey olmaktan bu yana

Asla bitmeyecekmiş gibi olan bu ağrı

Kalbimde bir çocuğun cesedi

Aklımda ki cinlerin hasedi

Hiçbir şey, hiçbir şey!

Git demem

Beni seven kadın
Saflığımı ellere yedirdim
Gülüşüne kurban olurum
Kusura bakma tenime ten değdirdim
Masumluğumu ellere yedirdim

Şimdi güvenim yok insandan olana
Ve inancım yok hiçbir güzel gülene
Kalmamış bu diyarda saflık masumluk
İnanmıyorum ben Leyla gibi sevene

Beni seven kadın
Saflığımı ellere yedirdim
Kusuruma bakma, sen yarın geldin
Ben önyargılı biriyim
Kusuruma bakma, biraz delirirsin
Ben geç akıllanır biriyim
Masumluğumu ellere yedirdim

Şimdi inancım yok hiçbir ağız lafına
Ve gönlüm yumuşamaz mazlum ahına
Ki sende de vardır bir zerre karanlık
Ama yarınsan gel, git demem yarına

Cam Gibi

Cam gibi yüreğim vardı

Şeffaftı

Bana bakana doğruyu söyleyen

Bir aynaydı

Kırıldı… kırdılar



Paramparça oldum saçarken mutluluğu

Huzuru yok oluşta buldum

Ararken susuzluğu

Yaramı harca güzelim sende buldum

Sarhoşluğu

Ben bunu

Sarar saçma düşünceler beni, bu durum

Yoruyor beni

Anla bunu

Anla beni



Cam gibi yüreğim kırıldı

Temiz tarafı da kirli tarafı da vardı

Kimse umursamazdı

Kırdılar

Nereden baksan pislik dersin

Nereden baksan kendine gülersin

Nereden baksan sefilsin

İnsansın sen sefilsin



Cam gibi yüreğim vardı

Şeffaftı

Bana bakana doğru bir aynaydı

Kırıldı

Bilmem ben bir şeyi

Bilmem biter mi sana sitemlerim
Bilmem geçer mi sana sinirim
Bilmem ben bir şeyi
Bilemez insan sevmenin kıymetini

Ölsem gözlerinde doğar mıyım ki
Acaba ölüm denen şeyle mi varız da
O yüzden mi yok olmaktan korkuyoruz
Bu denli acı dolu zalim dünyada

Bilmem biter mi sana sevgim
Bilmem geçer mi gözlerine hasretim
Bilmem ben kendimi
Bilemiyormuş insan kendi derdini

Doğsam yine gözlerine rastlar mıyım ki
Bu alemden ötesi vardı da
O yüzden mi yalan diyarlara gitmiyoruz
Kalıyoruz bu acı dolu zalim dünyada

Gök düştü

Bak yağmur yağıyor

Hiç gitmeyecekmişsin gibi sevmemi istedin

Damla "tıp" düştü

Yağmurdu ismi, güzel bir düştü

Papatyanın İngilizcesi oldu sonra

Olsun, sen de değiştin

Gitmeyecekmişsin gibi seven şaşkın bendim

Ama kızıyorum sana, sen öyle sevdirdin

Gök gürüldüyor, midem gibi

Ağrılarım geçti senden sonra

Doktor "psikolojik" dedi

Kasvet gökyüzüme üşüştü

Evet benim gökyüzüm

Onu var eden bendim

Benim var eden gözlerim

Gözlerim olmasaydı gökyüzü olur muydu

Benim dünyamda olmazdı

Sevgi de benden geliyordu

Onu var eden bendim

Seni ölümüne seven yegane bedendim

Yağmurlar yağıyor

Camlarda damlalar dövüştü

Özlemiştim eylülü

Tam bir sene olmuştu

Hatırlayalı katilimi

Güneş yok odam karanlık

Içim aydınlık

Ve benim odamdan yükseliyor binalar

Yükseliyorlar aşkla dolu buluşlar

Yükseliyorlar sensiz kuruluşlar

Ve benim kafamda ki meclise

Antidepresan darbe yaptı

Meclisi dağıttı

Ne de güzel dağıttı

Kafam senin kadar güzel

Sevgi benden di

Bedava gidendi

Kimse kıymeti bilmedi

Kazan istedim

Belki de değer

Gök düştü

"laps" dedi

Nefeslerimde yandı

Kitabım sende kaldı

Okumayı özledim ben, okuyamıyorum

Küçük hasta bir çocuğum şimdi

Hissiz kalmaya doyamıyorum

Ayracım avuçlarında, seninle ayırdım

Hayatımı



Kitabım sende kaldı

Okumayı özledim ben, okuyamıyorum

Zor geliyor anlamak şiirleri şimdi

Hissiz kaldım, kafamı bulamıyorum

Ayracım hediyem sana

Seninle ayırdım, hayatımı



Kalemim bende

Her sayfa, her satır, her nokta ve her hece

Nefesine addedilmiş bin bir gece

Duyulmamış binlerce cümle

Yüzlerce karalanmış peçete

Sende kaldı hepsi sende



Kitabım sende kaldı

Peyamiyi özledim ben, genç, hasta peyami

Aşkta ve hayatta hem samimi hem acemi

Boşa yazıyorum ben, boşa soluduğum gibi

Dimi

Söyle Peyami

Söyle ki sarsın tutku şu saçma alemi



Kitabım sende kaldı

Hasta küçük bir çocuğum şimdi

Okumayı beceremiyorum

İlerleyemiyorum senden ileri

Hayalim yarım kaldı

Sana on kitabım vardı

Hayalin derinliklerinde

Yalanların beni sardı

Ve leyla ile mecnun

Nefeslerimde yandı

Acı Gerçekler

Açık olacağım

Bana ne oldu bilmiyorum

Nerede o tutku dolu adam bilmiyorum

Tedavi diyorlar buna

Ben kendimden oluyorum

Hissetmek güzel bir şey belki de

Anlatmakmış benim olayım

Şiirlerim hislerimden gelmiyormuş

Duygularım düşünceymiş meğer

Hissetmiyormuşum

His dediğim şey ilüzyonmuş

Şimdi ilaçlarla kör olmuşum

Hislerime nankör olmuşum



Beynim bi bavul gibi

Tıka basa dolu

İçinde binlerce

Yüz binlerce cevapsız soru

Onlarca şüphe ejderhası

Tilkilerden meclisler

Anlatılmamış hikayeler

İçine içine atılmış

Acı şeyler

Beynim bi davul sanki

Çalıyor sürekli, sessiz sessiz

İçimde bir çığlık var

Yankısı algımı aştı

Bağırıyorlar

Sisli sisli

Şimdi körüm

Nankörüm



Acı veriyor bana yaşamak

Yaşamak demiyorum ben buna

"bir canlıya antidepresan vermek

Onu yaşarken öldürmektir" demişti

Arkadaşın biri

Yaşamak demiyorum ben buna

Başka çare yoktu

Düştüm bu çukura

Acı vermiyordu hissetmemek

Farkına varana dek

Şimdi acı veriyor hiç olduğunu bilmek

Hiç olmak



Hislerimi kimden satın aldım

Bilmiyorum hangi rüyaya daldım

Bilmiyorum kaç tane koyun saydım

İnsandım ben, gerçek bir insandım

Şimdi hissetmiyorum

Şiir okumaktan korkuyorum

Bencilce bir tutum, biliyorum

Kalemimden üç beş şey çıkıyor

Belki bilincimin altından çıkan tozlardır

Bunlar belki haykırışların fısıldanışıdır

Depresyondayım, bahanem hazır



Acı bir gerçek var olmak

Acı veriyor muydu ki yok olmak?

Acı bir gerçek mi hissiz yaşamak?

Hissiz yazmak?

Eylül geçiyor

Eylül geldi
Üşümeye başlar mı ki
Sefil sesimi duyan olur mu
Nerede o çok seven eski sevgili
Eylül geldi
Yağmurlar yağmaya başladı
Eylül geçiyor
Ben geçemiyorum
Nerede o çok seven gerçek aşık
Pirayeyi öven nazımı döven güzel
Nerede ismine ithaf şiir yazmayacağıma söz verdiğim
Beni sözünden dönen onursuz bir adam yapan
O kafası karışık
Nerede hayatıma yanılgı diyecek cesareti sevgisinde bulduğum
O güzel kaçık

Yaşamak için küçük umutlar

Yaşamak için küçük umutlara ihtiyacım var



Sen gidersen ne yaparım ben

Kim olurum, kimi bulurum, kimle olurum

Sen gidersen ne yaparım ben

Nefesten soğurum, her şeyden hep yorulurum



Yaşamak için küçük umutlara ihtiyacım var

Etrafım hep büyük insanlar, büyük adamlar

Ve kadınlar, hiç biri avcuma sığmazlar

Yaşamak için gülüşüne ihtiyacım var

Çünkü her gün kayıyor yıldızlar ve

Senin aklında bir biz vardı

Bizim aklımıza gelirmiydi bu

Bizi mesafe mi yıkardı

Yoksa mesafeyi gurur mu sınadı



Yaşamak için küçük umutlara ihtiyacım var

Çünkü odamıza yabancılar girer

Ruhumuzu sarar

Yaşamak için küçük umutlara ihtiyacımız var

Çünkü melekler gelir, ne için varsın diye sorar

Kanatsız melekler, her yerdeler

Ama benden uzaktalar



Yaşamak için küçük umutlar lazım

Yoksa insanlıktan saklanmalı mıyım

Neden hep kötü benim yazım

Yaşamak için nefes mi almalı mıyım?

Bana uyanırsın
18 Temmuz 2020 Cumartesi
05:27
Bir gün bana uyanırsın
Reçeteni keserler, tutuklusun
Parolanda sular akar, iyi misin
Belki bensiz uyurken de huzurlusun
Bir gün karanlıktan korkarsın
Beni ararsın, yalnız kalırsın
“Konuş sevgilim konuş” der ve
Eski bizi bulursun
Biz olup
Bizi ararsın


Dinle beni
18 Temmuz 2020 Cumartesi
05:32
Ben sabaha kadar konuşurum
Sesime beş dakikalık sözleşme yap
On beş dakikadır sarhoşum
Şuursuzum, hadi sen de bize tap
Dinle beni zihnin uyuşsun
Sen gene yalnızlığında beni bulursun
Çok kalabalık ve soğuksun
Memleketinin yağmurunda bir kap su
Dünya karanlığında bin hap su
Sensizlik ne de garip bir şey
Hep varmıydın ki sen, şimdi yoksun
Biz varmıydık hep, bizden yoksun
Şiirler mi sıktı seni artık toksun
Ninnisiz gecelere uyursun


Ben hala küçüğüm
18 Temmuz 2020 Cumartesi
05:37
Sen gecelerden korkmasan da artık
Ben hala küçüğüm, bize sadık
Göğsün yok bana yastık
Hangi hece de kaldık
Söylesene
Sen şimşekleri sayamazdın
Ben şimşeklerle savaşırdım
Yağmur damlasında masum kızdın
Gecenin dördünde bana yazdın
Rüyalarında beni sardın
Gecen karanlık değil artık
Beni karanlıklara saldın
Oysa ben karanlıktım
Kendimden korkar oldum
Uykusuzdum
Uykum vardı hep
Uykusuzum
Uykum kalmadı pek…


İstemedin
18 Temmuz 2020 Cumartesi
06:02
Seslerin vardı, onlarca, binlerce
Sana küfür eden, sana yol gösteren
Seni yoldan çıkaran, sana kötü gelen
Sana iyi gelen seslerin vardı
Biraz alışmıştın onlara, yalnızlık gibi
Ben geldim sonra, küstüler sana
Ben gelince hiç olmadığı kadar sessizdiler
Seslerdi onlar ancak ben gelince işlevsizdiler
Bir şey oluyor bana, anlamlandıramıyorum
Dönüyor dünya diyorlar, dönmese keşke
Dursak bir yerde sonsuza dek, seninle
Yalnız kalmak istemiyordun
Alıştığın yalnızlıktan kurtulmak için bana
Sevdiğin insana, ruhundan parçaya
Uzanıyordun, ne de güzel uzanıyordun
Bir süre geçti, çok kötü oldum
“Yalnızlığa alıştım ben.” dedin
Benimle yalnızlığı bozmak istemedin…


Acaba niye?
18 Temmuz 2020 Cumartesi
06:06
Beni yalnız bırakma diye
Yalvardım öykülerle
Benim kafamı karıştırma
İstedim senden
Acaba niye?
Kötü düşünmek istemedim
Hep iyi olsun istedim
İyi şeyler olsun ki
Bizde iyi olalım
Olmadı


Hep ittin
18 Temmuz 2020 Cumartesi
06:09
“Seni kaybetmekten korkuyorum.”
Dedin bana hep
Bir gün geldi
“Kaybetmek için elinden geleni yaptın.”
Dedim sana
“Seni kaybetmekten korktum hep.”
Dedin ve izin verdin gitmeme
Gitmedim, gitseydim ölecektik
Gidemedim, değişemedim
Aşkımı öldüremedim
Ama unutma
Bir yerden sonra beni hep ittin
Asıl giden sendin
Beni değil, kendini kaybettin


Boşluk
18 Temmuz 2020 Cumartesi
06:13
Yaşamak öyle zor geliyor ki senden sonra
Gerçek misin diye soruyordum sana
“Çıldırıyorum”
“Ben de”
Tutku, aşk, özlem, heyecan
Gerçek mi bu yaşadığım şeyler?
Komadamıyım yoksa?
Ölsem uyanır mıyım?
İstiyorum bunu
Uyanayım
Hayat standartlarımı öyle bir değiştirdin ki
Hiçbir şey anlam ifade etmez oldu
Senin yüzünden demek istiyorum
Değer verdiklerim değerini yitirdi
Ben değerimi yitirdim
Öyle bir girdin ki hayatıma
Hayatımın merkezine koydum seni
“Önce sistemin bir parçası ol
Sistemin içinde büyü, ihtiyaç duyul
Sonra çık sistemden, herkes seni arasın”
Öyle bir şeydi bu herhalde
Ruhumu seninle hissettim ben
Sen değiştin, ben eksildim, sen gittin
O sözlerin bir bütün yapardı beni
Davranışlarınla eksilttin
Şimdi koca bir boşluk var içimde
Işığının gölge oluşturamadığı
Sensizken canımı yakan
Seninleyken ortaya çıkan
Öyle bir boşluk


Yara
18 Temmuz 2020 Cumartesi
06:34
Kimin aklına gelirdi ki?
Tüm yaralarını saranın
Seni en büyük yaraya hazırladığı?

Ve Ben İkarusum

Yine çelişkideyim
Ben seni istiyorum ama
Sen bana zararlısın
Doktor uzak dur diyor
Yarana dokunandan
Sen bana zararlısın
Oysa ki güneşimsin
Ve ben İkarusum

Ağlarım

Bana güzel şeyler hissettirme

Sen de insansın

İhanet edersin

Yalan söylersin

Ve gidersin

Ben de insanım

Özlerim

Bana güzel şeyler söyleme

Bir gün söylediğin tüm güzel şeyleri

Çöpe atarsın

Ben de seni yargılarım

Çünkü söylediğin her şeye inanırım

Bana hiçbir şey vaad etme

Beklerim

Kirletiriz sevgiyi, bir şey beklemeyelim

Beklentisiz sevmek en güzeli

Çok sevişmeyelim



Mesela beni kendine bağlama

Çünkü insansın, gidersin ya

Mahrum bırak beni nimetlerinden

Alışırım sana

Yanarım sen gidince

Yanarım yıllarca

İnsanım ben, ahmak bir insan

Alışırım dudaklarına



Mesela bana öyle bakma

Yılan gibi bakma bana, çok severim seni

Çok seversem, çok yanarım ben

Çok yanarsam, umursamazsın

Giden umursamaz

Kalan ağlar

Sen gidersen ben ağlarım

Ben ağlayınca annem ağlar

Annemi üzme

Bunu bana yapma



Mesela bana masal okuma

Çünkü ben aptal bir çocuğum

Çünkü sen insansın, kandırırsın

Ben seni kanatsız melek sanıp

Her yalanına kanarım

Çünkü insanım ben, yanılgıdan ibaret

İnsan kadarım

Sonra sen değişince, gitmiş olursun

Senden bana kalan, hatıralar olur

Ben o zaman yanarım

Ben yanarsam, gökyüzü ağlar

Gökyüzü ağlayınca dünya yanar



Kısaca söylüyorum, sevme beni

Gerçekten seviyorsun sanarım

Ağlarım

Kedimle Yaşarım

Kalbimi kazanmanı istiyorum, çünkü hak et
Hak et ki hakkını ver, kıymetini bil ve öyle tüket
Güvenim yok insandan olana
Kedimle yaşarım dolana dolana
Yılanları kanatlı, ben, kusura bakma
Yüzüme pembe tozlar savurma

Tokluk böyle anlatılmıyor
Sevginin kıymeti de bilinmiyor
Kazanmadığını kaybetmekten korkmazsın
Önüne dizili olanın kıymetini bilmezsin
İnsansın sen, hem güzelsin hem sefilsin

Ben siyahım derdim, insanlığın kiriydim
Çok düşündüm böyle olduğumu sonra kirletildim
Geleceğimden bilmediğim kadar günümü hak et
Beni anla, sonra sev, beni yaşamayı bil ve tüket
Kazanmak gerek, beklentisiz sevilmek, hedef

Benimsin

Ama duramıyorum ne yapayım
Sen anlamazsan beni kim anlasın
Seni görmeden aşık oldum ben
Tanımadan sevdiklerimdensin
Ama ne yapayım, şu an kalbim karışık
Kafam yaralı, ilaçlıyım
Düşlerim çalışmıyor, sadece kin nefret
Sen olmadın daha
Bitmedin dünyamda
Ben eksiğim senden
Her kimsen
Üzgünüm, sadece sana yazacaktım
Ama yapamıyorum, hala gidene
Hala en sert darbeyi vurana
Kendini özletene yazıyorum
Oysa ki sen, her şeyden güzel geleceksin
Oysa ki sen, umutsun
Sen benim ufkumsun
Sen benim en güzel sözlerimsin
Sen benim yanılgılarımın çıktığı kapısın
Sen benimsin
Hiç olmadığın kadar benimsin

Binlerce Yağmurlara

Yağmurlar tekrar yağacak
İçim ağlamayı kesti
Gök ağlayacak
Kış gelecek, sen geleceksin
"sana ne oldu böyle" diyeceksin
"bana sen oldun" diyemem
Diyeli çok oldu
Yağmurlar tekrar yağacak
Benim adıma, Zeus ağlayacak
Ben yine Poseidon'a söveceğim
Sen Ankaraya döneceksin
Denizimiz olmayacak hiçbir zaman
Ben yine Poseidon'a söveceğim
İkimiz Medusa kalacağız
Sen ölmüş bir ruh
Ben vücut fonksiyonları idare eden
Ortalama bir beden
Yağmurlar tekrar yağacak
Ben ağlamayacağım
İlaçlarım var benim, senden güçlüyüm
Artık deli değilim
Sadece, kendimden eksiğim
Yağmurlar tekrar yağacak
Benim dizlerim ağrıyacak
Hatırlayacaksın sırılsıklam aşık olduğum günü
"Hiç mi özlemedin be" dedirttim mi sana?
Neler yaşadın, benden uzakta, bir başına
"Hiç mi özlemedin be" dedim bi daha
Yağmur yağacak
Dizlerim ağrıyacak
Sarılacağız toprağa, binlerce yağmurlara

Utandığım kadar

Senin dünyandan uzakta
Nazar ve gözden tuzaklar
Var etrafımda
Bir savaşmış bu adeta
Temiz ve kirli yataklar
Var şu anımda

Senin dünyandan bir tuzak var
Benim hayallerim senden uzaklar
Yalancı tanrılar her yerimde
Bizim gerçeğimizi çalacaklar

Seni, beni, bizi, şunu, bunu, onu
Mutlu sanacaklar
Gülerken anladığımıza ağlayacaklar
Gökyüzüne değil gözüne yüzüne bakacaklar
Utan, varlığından utan, yokluğundan utandığım kadar

Senin dünyandan uzakta
Gerçeklik tam bi tuzak be
Gelene kapı açık
Gidene de darbe

Duygularımın uğradığı tecavüz

Üzgünüm sana romantik yüzümü gösteremiyorum
Duygularımdan mahrumum, intikam da istemem
Ben öyle acıya gelemem, birine acı çektirmek acısına
Acısızlığa varım, duygusuzluk bile olsa, acısızlık iyi geliyor
Hislerim elimden alınmış gibi hissediyorum dediğim zamanlar…
İşte o zamanlar en çok hissettiğim zamanlarmış
O kadar çok hissetmişim ki, hislerim overload yapmış
Algımı aşmış
Şimdi aşacak bir algı limitim de yok
İlaçlarım sağolsun, algımı da aldı
Ben verdim daha doğrusu, gönüllüydüm, bu deneye kobaydım
Şizofrenik bir olaydım, çok seviyordum bu yüzden kolaydım
Kiminin gözüne kuzu kiminin gözüne kurttum, ama basit bir saraydım
Ruhsuz bir adam oldum, hissiz, duygusuz, göz yaşı dökemeyen bir adam
Ağlamayı beceremeyen ve bunları istemeyen bir adam
İnsanlar, işte bir insan bir insana daha büyük nasıl bir kötülük
Nasıl bir ihanettir bu
Oyuncağını almak çocuğun elinden güzeldi
Duygularımın uğradığı tecavüz… güzeldi!

Yenildim

Artık masumluğa inanmıyorum
Bende masum değilim
Herkesin bir kötü yanı var
Ben kör müyüm?
Sadece kötülüğü görüyorum!
Artık masumluğa inanmıyorum
Hepiniz plastiksiniz
Ve birkaç masum kalp kıracağım
Eminim
Ama masumluğa inanmayacağım
Derken inandım
Yenildim
Bende benden değilim artık
Onlardanım
Beni yenmenize zevkle izin verdim
Çünkü acı veriyordu sevmek
Hep yarımım
Çünkü yaşamak zordu
Çünkü ben zayıfım
Ben yanarım
Çünkü olmuyor
Olmadım

Hep Yarınlara

Her insanın algısı farklı
Arada bir frekanslarımız uyuyor
Aşk diyoruz buna
Değişim diyoruz
İhanet diyoruz ayrılığa
Her insanın algısı farklı
Gördüğümüz renkler
Duyduğumuz sesler
Her insanın dünyası farklı
Frekansımız uyuşunca biriyle
Kalamıyoruz orada
Değiştiriyor bizi bu kara dünya
Beyaz dünyayı bırakıyoruz
Güzel yarınlara
Hep yarınlara…

Sen gelemedin

Nazımı kınayıp Pirayenin aşkından bahseden sevgilim
Senin eskisi gibi hissetmediğin gün tekrar doğdum ben
Unutma her gün kendimden geçerdim ben, giderdim
Senin aptallığın oldu aptallığımı anlamama neden
Hmm Rosa Parks idölündü senin, hakkından gelemedim
Yenemedim, kadınsın hakkını korumak istemedin sen
Ve ben, yine buradayım, saçma bir uyguluma
Yazıyorum oraya buraya, yazamıyorum tavana
Şarkı söylüyorum ben anlayana, küfür ediyorum anlamayana
Bu günleri de gördük bak acıya dayana dayana
Senden vazgeçmekte güzelmiş, güzelmiş ölmek yana yana
Hayal kurmak yasakmış, gelecek yokmuş sana bana
Merhaba ve ben geldim, hayallerimizi terk ettim
Güle güle diyemedim, elveda diyemedim
Büyük aşkları küçük kelimelerle bitiremedim
Piraye gibi severdin, hislerini bilemedin
Aklımı kemirdim de sana gel diyemedim
Olsun, kendi hakkımdan gelebildim
Sen gelemedin

Ölebilsin

Bunca şey kaybettikten sonra
Hayatı yavaş yaşayasın geliyor
Yavaş yavaş anlamını yitirsin her şey
Zevk alabileyim bir şeylerden
Yavaş yavaş erisin benliğim
Yorulmadan sevişmeden

Bunca şey kaybettik
Nice gülüşler büyüsünü yitirdi
Nice sözler anlamsızlaştı
Aşk en zor bekleyişti
Ama yavaş yaşamalıymış
Bunca şey kaybettikten sonra
Yavaş yavaş yaşamalıymış insan
Ki yavaş ölebilsin yaşarken

Akıllanmayan Çocuk

Hala çocukmuşum gibi geliyor
Yetiştiremediğim karakterlerim var
Koskocaman da olsa dünya bana dar
Hayalleri olan bir adamım ben umutlarıyla yaşayan
Her sabah aynaya bakınca afallayan
Bir çocuğum ben, kafası kolay karışan
Hala oturmamış karakterimle yürüyorum
Arada derede gezen kişiliğimle
Sorulara bilmiyorum diye cevap verişimle
Kimliksizliğe bürünmüş kimliğimle
Hala büyümedim ben, safım, şaşkınım
Beş sene sonra olgunlaşırım herhalde
Alışırım gözlerimi açmaya yalan dünlere
Alışırım yalan söyleyip yalandan gülmeye
Alışamadım ama olsun, alışırım
Hala çocuğum ben, peri masallarına inanan
Leyla ile mecnunu gerçek sanan
Aşk fantazilerine kanan
Hala çocuğum ben
Akıllanmayan
Hiçbir şeye inanasım yok, karmaya mesela
Ne anlamı var ki, hep tutarsızım hep tutarsız
Carpe dieme kavuşacak karakterim
Bir eda ve bir veda ile yaşayacağım
Mesela ruha enerjiye yeterince inandım
Saf olan "şey"in varlığına delalet aradım
Yılmadım, yılmadım ama, yılmak istiyorum
Hala çocukmuşum gibi geliyor
Çocuk olduğunu anlayınca büyümüyor insan
Çocuğum hala, şaşkın, sekiz yaşında
Umutları olan, hayalleri olan, masumluğa inanan
Şaşkın bir çocuktan fazlası değilim
Sadece biraz kirlenmiş bedenim