-EN ACISIDA BUDUR YA-
İki dudağının arasına saklansa hayat ,
Yanaşmam artık ,
Küllerimi saçarım bulutlara ,
Bir kuyruklu yıldıza saklanırım ,
Bir araç gibi süzülürüm evrenin dört kanadında ,
Dünya dediğin bu diyara adımımı daha atmam .
Herkezin kölesi olduğu üç harf bu ise eğer ,(AŞK)
Var olmamayı dilerim Tanrıdan ,
Damağıma yapıştı ise adın bir parazit gibi ,
Seni başkasının bakışlarında bulamam .
Farklı güneşleri izlerim hiç olmadan ,
Yalnızlığı dizerim beyaz bayraklara ,
Seni bu yola katmam..
Merhamet arıyorsam sıcak bir avuç içinde ,
Anama uzanır ellerim .
Ve sensizde mutlu olabilirim ,,
Bu yolu yanlız bitiririm.
Çıkmıyorsan aklımdan ,
Kestirip atamam belki kaderim bu değip .
Unutamam belki seni galaksinin dört köşesine de adını nakış ederim ,
Özür dileyemem istersen kusurada bak ,
Benim için sadece artık bir isimden ibaretsin ,
Umarı adını başkasın bedeninde duymam artık ,
Gözlerim dolar .
Gerçekten kaybetmiş derim ,
Ve şunu da unutma yanımda olmasanda ,
Unutmam belki ama arada bir seni hatırlaya bilirim .
En acısıda budur ya ,
Seni sen olmadan da sevebilirim.
Birkan Çakır
Nefeslerimde yandı
Kitabım sende kaldı
Okumayı özledim ben, okuyamıyorum
Küçük hasta bir çocuğum şimdi
Hissiz kalmaya doyamıyorum
Ayracım avuçlarında, seninle ayırdım
Hayatımı
Kitabım sende kaldı
Okumayı özledim ben, okuyamıyorum
Zor geliyor anlamak şiirleri şimdi
Hissiz kaldım, kafamı bulamıyorum
Ayracım hediyem sana
Seninle ayırdım, hayatımı
Kalemim bende
Her sayfa, her satır, her nokta ve her hece
Nefesine addedilmiş bin bir gece
Duyulmamış binlerce cümle
Yüzlerce karalanmış peçete
Sende kaldı hepsi sende
Kitabım sende kaldı
Peyamiyi özledim ben, genç, hasta peyami
Aşkta ve hayatta hem samimi hem acemi
Boşa yazıyorum ben, boşa soluduğum gibi
Dimi
Söyle Peyami
Söyle ki sarsın tutku şu saçma alemi
Kitabım sende kaldı
Hasta küçük bir çocuğum şimdi
Okumayı beceremiyorum
İlerleyemiyorum senden ileri
Hayalim yarım kaldı
Sana on kitabım vardı
Hayalin derinliklerinde
Yalanların beni sardı
Ve leyla ile mecnun
Nefeslerimde yandı
Pilin kadar varsın
Benim için yaşamak ikiyüzlülüktür
Sırf birileri üzülmesin diye mutlu olmaktır
Ki böyleyim de zaten, hiçbir şey umurumda
Maskesiz gezmiyorum
Gülüşlerim sahte
Bunu çok iyi biliyorum
Herkesi inandırabilsem de
Kendimi inandıramıyorum
Mutlu taklidi yap
Taklit yaptığını unut ve mutlu kal
Ben gerçekte, doğal bir biçimde
Nasıl, hangi tonda güldüğümü bile hatırlamıyorum
Tüm jestlerim ve mimiklerim düşünülmüş
Tarafımca tekrar yaratılmış
Kendimi bulamıyorum
Kendi içinde kayıp bir insanım
Kendime ışık tutamıyorum
Yaşamak ikiyüzlülüktür
Yaşamak istemiyorum, ölmeyi de istemiyorum
Ölmeyi beceremiyorum zaten
"becerirsin" diyor ve devam ediyor "gerçekten istersen"
Beceririm biliyorum, yaşamak eziyet gibi geliyor
Ama ben bu oyunu bırakmak istemiyorum
Hayat her ne kadar zalim olursa olsun
Dünya ne kadar kötü olursa olsun
Arada bi, unutuyorum hepsini
Hayal dünyamda kalıyorum, hani kendi kurduğum gerçeklikte
Ve her şey çok güzel geliyor
Bu yüzden ölmek istemiyorum
Ve bu yüzden yaşamak istemiyorum
Çünkü öldürüyorsunuz kurduğum gerçekliği
Üstüne basıp geçiyorsunuz hayallerimizin
Hayaller, hepimizin
Zaman sonra fark ettim ki, ben artık ben değilim
Benden hariç her şey ve herkesim
Bir şeylerden keyif alıyormuş numarası yapan birisiyim
Almıyorum keyif falan, boş
Sırf biri benim için çabaladı diye, üzülmesin diye gülüyorum
Bu ikiyüzlülük
Aksi halde benimle yaşaması çok zor olurdu
Hem kötü olur o içimde ki karamsar canavarı ortaya çıkartmak
Her yüze somurtkan bakmak, ben olmak
Mesela kendi başıma kalınca gülmüyorum
Kendimi kandırmayı beceremiyorum
Ama bir şeyler izlerken heyecanlanmaya başladım
Numara yaptığımı unutmaya başladım sanırım
Taklitlerden doğan duygulara sahip olacağım
Eminim yine hastalanırım, özünde sahte bir çok şey
Çelişkilerle dolu olacak, yapay olacak, sahte olacak
Her ne kadar süslü de olsa, gizli olan ortaya çıkar
Yalan olacak
Olsun, birileri mutlu olabiliyorken olsunlar
Ben mutlu edebiliyorsam onların karıdır
Kimseyi üzmeye gerek yok
Belki de duyarlılıktı beni yaşatan
Bilmiyorum, sizi yaşatan bi şey olsun
Biliyorum çok zor geliyor yaşamak
"Kim için yaşıyorum?" sorusuna cevap verince
"Kim için yaşayacağım?" sorusu ortaya çıkıyor
Böyle olmayın siz, kendiniz için yaşayın
Hiçbir robot pilinin bittiğini fark etmez
Etse de acı çekmez…
Pilin kadar varsın
İnfial
Boğazım kuruyor
Adımlarım küçülüyor
Nasıl bir beyazlık ki bir türlü bitmiyor
Geçip giden bir şey yok hiçbir şey dinmiyor
Bu bir özgürlüğün zindanı
Bu bir nasıl infial
Tıpkı arayıp bulamadığım vefa
Tıpkı hiç geçiremediğim hamuş olma
İnsandan uzak kalmak
Nefisten uzaklaşmak
Bu bir nasıl infial ki firarı yok…
