Metanet
Günler geçti hala kızgındım
Bir arkadaşı daha hiçe saymıştım
Duygularımın yanaştığı bir rıhtım bombalandı
Yıkıldı hayallerim sadece kırıntısı kaldı
Anlamıyorum bu sahte sevgiyi artık
Dost dediğiniz adamı öncesinde tartın
Çocukluk arkadaşlığım ellerimden kaydı
Çok alttan aldım oda hakettiğini aldı
Zamanında kardeş dedim sorunlarını çözdük
O nun yaptığı ise aç gözlülük
Biz haklı değildik sanki o kraldı
Bir anlık sinirle gözlerim karardı
Doğru dürüst anlatsaydı yardımcı olurdum
Ona kardeş dedim kardeşlikte bir uyum
Gerekliydi herkesin bildiği bir durum
Aslını bilmeden konuşmayın durun
Nasıl güvenebilirim artık senin bu lafların huyun.
Bir Ben Miyim Hasretten Ölen
Bir kalabalık çökmüş ki hiç sorma
Güya insanlar zindanlarda dogma
Anlatılanlar yaşananlar ne kadar saçma
Bir ben miyim hasretten ölen
Toprak küsmüş cana
Günlerin adı olmuş karantina
Sus diyorum konuşma
Bir ben miyim hasretten ölen
Tepeler ardı sıra kalabalık
Hani neredeydi bu açlık
Yüzüm alıştı adı utangaçlık
Bir ben miyim hasretten ölen
Tomurcuk vermiş kış zamanı ıhlamur
Şarkı çığıracağım diye uğraşır durur kambur
Söyle nerede bu kalabalık arasındaki mağdur
Bir ben miyim hasretten ölen
Öğlen arası olur
Dayı personelden çayı doldur
Sus diyorum artık destur
Bir ben miyim hasretten ölen
Hasretindeyim
Maziye savrulmuş bir ev
Birçok ömür
Birçok hikâye
Ve birçok her şey
Tüm matemlerin hasretindeyim
Havuz kenarındaki veranda
Verandanın ucundaki yadigar çınar
Verandada tahta mavi masa
Etrafında koşuşmacalar
Sabah güneş doğuşunda kahvaltı
Konuşmalar ve birçok her şey
Sögütte rüzgârın salınması
Hasret akşamları
Kırık lambada yanan ışığın sönmemesi
Maziye savrulsa da bitmeyen gitmeyen yitmeyen birçok anılar
Kaybolmuş olsa da her şey oturup bir köşede izliyorum..
