Acı Gerçekler
Açık olacağım
Bana ne oldu bilmiyorum
Nerede o tutku dolu adam bilmiyorum
Tedavi diyorlar buna
Ben kendimden oluyorum
Hissetmek güzel bir şey belki de
Anlatmakmış benim olayım
Şiirlerim hislerimden gelmiyormuş
Duygularım düşünceymiş meğer
Hissetmiyormuşum
His dediğim şey ilüzyonmuş
Şimdi ilaçlarla kör olmuşum
Hislerime nankör olmuşum
Beynim bi bavul gibi
Tıka basa dolu
İçinde binlerce
Yüz binlerce cevapsız soru
Onlarca şüphe ejderhası
Tilkilerden meclisler
Anlatılmamış hikayeler
İçine içine atılmış
Acı şeyler
Beynim bi davul sanki
Çalıyor sürekli, sessiz sessiz
İçimde bir çığlık var
Yankısı algımı aştı
Bağırıyorlar
Sisli sisli
Şimdi körüm
Nankörüm
Acı veriyor bana yaşamak
Yaşamak demiyorum ben buna
"bir canlıya antidepresan vermek
Onu yaşarken öldürmektir" demişti
Arkadaşın biri
Yaşamak demiyorum ben buna
Başka çare yoktu
Düştüm bu çukura
Acı vermiyordu hissetmemek
Farkına varana dek
Şimdi acı veriyor hiç olduğunu bilmek
Hiç olmak
Hislerimi kimden satın aldım
Bilmiyorum hangi rüyaya daldım
Bilmiyorum kaç tane koyun saydım
İnsandım ben, gerçek bir insandım
Şimdi hissetmiyorum
Şiir okumaktan korkuyorum
Bencilce bir tutum, biliyorum
Kalemimden üç beş şey çıkıyor
Belki bilincimin altından çıkan tozlardır
Bunlar belki haykırışların fısıldanışıdır
Depresyondayım, bahanem hazır
Acı bir gerçek var olmak
Acı veriyor muydu ki yok olmak?
Acı bir gerçek mi hissiz yaşamak?
Hissiz yazmak?
Bilmem ben bir şeyi
Bilmem biter mi sana sitemlerim
Bilmem geçer mi sana sinirim
Bilmem ben bir şeyi
Bilemez insan sevmenin kıymetini
Ölsem gözlerinde doğar mıyım ki
Acaba ölüm denen şeyle mi varız da
O yüzden mi yok olmaktan korkuyoruz
Bu denli acı dolu zalim dünyada
Bilmem biter mi sana sevgim
Bilmem geçer mi gözlerine hasretim
Bilmem ben kendimi
Bilemiyormuş insan kendi derdini
Doğsam yine gözlerine rastlar mıyım ki
Bu alemden ötesi vardı da
O yüzden mi yalan diyarlara gitmiyoruz
Kalıyoruz bu acı dolu zalim dünyada
Bu ağrı
Hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor
Kalbimde ki bu ağrı
Ağır geliyor
Bi de hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor
O sevgiliye bu çağrı
Çağır, san ki geliyor
Hiç susmayacakmış gibi geliyor
Aklımda ki bu sesler
Gibi geldiği kadar da gitmiyor hiçbir şey
Hiçbir şeyden kalıyor biraz bana
Hiçbir şey gelmiyor
Hiç dinmeyecekmiş gibi geliyor
Bu susuzluk bu sancı
Hiç sönmeyecekmiş gibi geliyor
Bu alev, doldur hancı!
Doldur ki hararetimiz alsın
Her yudumda ruhumuz daralsın
Gibi geldiği kadar da gitmiyor hiçbir şey
Hiçbir şeyden kalıyorum kendime
Hiçbir şey olamıyorum
Her şey olmaktan bu yana
Asla bitmeyecekmiş gibi olan bu ağrı
Kalbimde bir çocuğun cesedi
Aklımda ki cinlerin hasedi
Hiçbir şey, hiçbir şey!
Ölmüyor içimde ki o çocuk
Öyle bir ihtilaf sardı ki varlığımı
Hiç böyle şaşırmamıştım zihnime
Meğerse kalbime dokunanmış zihnim
Alışamıyorum bu yeni, saf, salak bedene
Bir karmaşa içerisinde yüzmekteyim
Anlaşılmam mümkün değil, çelişkideyim
Hislerimi nasıl tarif edeyim, nasıl becereyim
Bilmiyorum, kıskanıyorum inananları
Kıskanıyorum toz pembe masallara kananları
Özlüyorum eski halimi, acı çekse de yaşayan beni
Acı denizinde yüzmek benim işim olmuştu
Oradan istifa edince hissizlik boşluğu diye bir şey oluştu
Kafamda ki tilkiler kalbimi unuttu
Ejderhalarla birlikte zihnimi esir tuttu
Nasıl anlatabilirim ki kendimi, eminken anlaşılmamaktan
Niye yazıyorum ki bu tonla heceyi
İşim ne, bıktım gerçeklerden saklanmaktan
Apaçık oluyorum kendime, "sevmiyorsun onu" desem de
Bir illüzyon vuruyor alnımdan, sancıyla kalbimde
Bir isim gitmiyor aklımdan, iki hece dilimde
Ben bıraksam da onu, bırakmıyor geçmişim, peşimde
İşte öyle bir ihtilaf sardı varlığımı
Doğruyu bilmekti yegane niyetim
Doğruyu bilince benden bana ben kaldı mı?
Doğru dediğim şeyle varlığımı yeni bir illüzyon sardı mı?
Nereden baksan cinayet, tek eksik ceset
Ben şuursuzca, ruhsuzca satırları yazarken
Sen okuyucu, nasıl beceriyorsun hissetmeyi
Benim duygularım yok içimde diyorum
Sen duygulanıp, "çok duygusalsın, boş ver" diyorsun
Bilmiyorum, basit işte
Duyguları zihnimle taklit ediyorum
Ölmüyor içimde ki o çocuk
Sadece ruhumu terk ediyorum
Evet bir yanım ilaçlı, ne diyeceğini şaşırmış
Aklımda ki ejderhalar tilkileri kaçırmış
Diğer yanım hasta, aklı fikri yasta
Duyguyu bıraktım ben, iki arka sokakta
Evet bir yanım ayık geziyor, her adımda düşüyor
Eksik tilkiler fazla ejderler, beni benden ediyor
Öyle bir ihtilaf sardı ki varlığımı
Kör oluyorum ufukta
Öyle bir şey ki bu, umutsuz kalıyorum soğukta
Ama beceremiyorum, ölmüyor içimde ki o çocuk!
Bir algı oyunu bu yaşam dedikleri
Boşa gidiyor her gün ektikleri…
Egosu olan biri
Başkaları için can vere bilir .
Hiç aşkı yaşamamış biri .
Aşk için öle bilir.
Kör olan birisi ,
Renkleri anlaya bilmek için duymaktan vaz geçe bilir .
Ayna
Bıktım aynaya bakmaktan
Bakıpta seni anmaktan
Ben senim demiştin,sende ben
Artık;ne sen bensin,ne ben sen
